ابوطالب بن عبدالمطّلب بن هاشم
رحمة الله تعالی علیه

ابوطالب بن عبدالمطّلب بن هاشم بن عبدمناف، عمّ رسول صلوات الله علیه، پدر امجد امیرالمؤمنین علی علیه السلام.
نام آن حضرت، عِمران و بقولی عبد مناف است و اوّلی مشهورتر است و از این رو حضرت امیر مؤمنان را «علی عِمرانی» خوانند.
رسول صلوات الله علیه پس از وفات جدّ در کفالت ابوطالب بود و کرّتی با او بسفر شام شد و تا سه سال پیش از هجرت در مقابل مشرکین حامی و حارسِ آن حضرت، ابوطالب بود.
و اکثر روات عامّه گویند او اسلام نیاورد و بعضی از روات سنت و جماعت و قاطبۀ محدّثین شیعه گویند قبول اسلام کرد لیکن ایمان خویش پوشیده میداشت تا بر حمایت و حفظ و مدافعت برادرزادۀ بزرگوار خود نزد کفّار قریش قادرتر باشد.
و به سال دهم از بعثت وفات کرد و ابن عبّاس گوید : رسول اکرم در پیش جنازۀ او بایستاد و فرمود : ای عمّ صلۀ رحم کردی و نیکوئیها به جای آوردی خداوند متعال تو را جزای خیر دهاد.
و ابوطالب را چهار پسر بود، طالب و عقیل و جعفر و امیرالمؤمنین علی علیه السّلام و دو دختر، امّ هانی و جمّانه.